مقایسه اثر تزریق داخل صفاقی و داخل بینی سم عصبی mptp بر تراکم نورون های تیره بخش متراکم ماده سیاه مغز در ایجاد مدل حیوانی پارکینسون

زمینه و هدف : بیماری پارکینسون دومین اختلال نوروپاتولوژیک شایع است که در نتیجه دژنراسیون نورون های دوپامینرژیک بخش متراکم ماده سیاه مغز به وجود می آید. 1-methyl-1,2,3,6-tetrahydropiridine یک ماده نوروتوکسین است که از آن برای ایجاد مدل حیوانی پارکینسون به طور گسترده استفاده می شود. این مطالعه به منظور مقایسه اثر تزریق داخل صفاقی و داخل بینی سم عصبی mptp بر تراکم نورون های تیره بخش متراکم ناحیه ماده سیاه مغز در موش های آزمایشگاهی به منظور ایجاد مدل حیوانی پارکینسون انجام گردید. روش بررسی : در این مطالعه تجربی 90 سر موش نر بالغ نژاد balb/c به صورت تصادفی و مساوی در چهار گروه تجربی، چهار گروه کنترل - شم و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های تجربی سم عصبی mptp را دریافت نمودند و شامل گروه 1 (تزریقip با دوز 20 میلی گرم بر کیلوگرم هر2 ساعت در 4 نوبت)، گروه 2 (تزریقip با دوز 30 میلی گرم بر کیلوگرم در 5 روز)، گروه 3 (تزریق داخل بینی با یک دوز به میزان یک میلی گرم) و گروه 4 (تزریق داخل بینی با یک دوز به میزان 2 میلی گرم) بودند. پس از طی زمان 20روز، مغز حیوانات خارج و پس از رنگ آمیزی با تولوئیدین بلو تراکم عددی نورون های تیره در ماده سیاه محاسبه گردید. یافته ها : تراکم عددی نورون های تیره بخش متراکم ماده سیاه مغز گروه های دریافت کننده نوروتوکسین به روش داخل بینی، به صورت غیروابسته به دوز در مقایسه با گروه های داخل صفاقی افزایش آماری معنی داری نشان داد (p<0.05). نتیجه گیری : تزریق داخل بینی روش بهتری برای ایجاد آسیب نورونی در بخش متراکم ماده سیاه مغز موش های آزمایشگاهی در مدل حیوانی پارکینسون است.